→Καταργούνται στην ουσία οι ελάχιστες προβλέψεις που υπάρχουν σήμερα για παραλίες χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες. Οι ζώνες πρόσβασης του κοινού στη θάλασσα μετατρέπονται σε… διαδρόμους λίγων μέτρων
→Επιτρέπεται η επιχωμάτωση παραλίας «για την εξυπηρέτηση όμορων επιχειρήσεων» και ειδικά αυτών που θα χαρακτηριστούν στρατηγικές επενδύσεις. Με άγνωστα κριτήρια προβλέπεται το μπάζωμα 5 τετραγωνικών για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη!
Της Χαράς Τζαναβάρα
Γενικευμένο ξεπούλημα των παραλιακών ακινήτων του Δημοσίου και «συγχωροχάρτι» σε κάθε είδους αυθαιρεσίες που έχουν γίνει μέσα στη ζώνη αιγιαλού προωθεί η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που θα βρίσκεται σε διαβούλευση ώς τις 13 του μηνός. Ανοίγει επίσης δρόμος για νομιμοποίηση και νέων παρανομιών, ενώ προβλέπονται και παρεμβάσεις σε παραλίες από ξενοδοχειακές μονάδες, που θα γίνεται με… ποσόστωση: πέντε τετραγωνικά μπάζωμα για κάθε κλίνη που διαθέτει η επιχείρηση!
Δεν είναι τυχαίο ότι η νομοθετική παρέμβαση, που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με το Σύνταγμα, τη νομολογία του ΣτΕ, αλλά με το κοινοτικό δίκαιο για την προστασία του περιβάλλοντος, προωθείται σε συνδυασμό με την «προικοδότηση» της νεοσύστατης κρατικής εταιρείας «Παράκτιο Μέτωπο Αττικής», το οποίο έχει τη διαχείριση όλων των ακινήτων του Δημοσίου από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ώς την Αγία Μαρίνα Κορωπίου που θα πουληθούν σε ιδιώτες κατά τα πρότυπα του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό.
«Φιλέτα» σε πακέτο
Το πρώτο πακέτο «φιλέτων» στις ακτές του Σαρωνικού που θα μεταβιβαστεί τη συγκεκριμένη εταιρεία περιλαμβάνει 20 ακίνητα συνολικής επιφάνειας άνω των 3.000 στρεμμάτων (σχεδόν μισό… Ελληνικό), με σημαντικότερα αυτά που βρίσκονται στις Αλυκές Αναβύσσου (670 στρέμματα), σε παραλιακές ζώνες στο Μικρό Καβούρι (500 στρέμμ.), στο Λαγονήσι (327 στρέμμ.), τη Γλυφάδα (278 στρέμ.) και τη Λομβάρδα (258 στρέμμ.). Τα δήθεν επενδυτικά σχέδια περιλαμβάνουν πολυώροφα ξενοδοχεία και νέες λιμενικές εγκαταστάσεις, ακυρώνοντας τον παράγοντα «περιβάλλον» που παίζει καθοριστικό ρόλο στην προσέλκυση τουρισμού.
Ρυθμίσεις
Με το επίμαχο νομοσχέδιο που προωθεί εσπευσμένα η κυβέρνηση:
1. Νομιμοποιούνται συλλήβδην όλα τα αυθαίρετα, κυρίως ξενοδοχεία και χώροι αναψυχής, που λειτουργούν στην παραλία. Η προωθούμενη διάταξη έρχεται σε αντίθεση με τον νόμο 4178/2013 του υπουργείου Περιβάλλοντος που ορίζει ότι οι παρανομίες αυτής της κατηγορίας εξαιρούνται σαφώς από τις διαδικασίες τακτοποίησης αυθαιρέτων. Σε εφαρμογή του νόμου, έχει ζητηθεί από τις περιφέρειες να υποβάλουν στοιχεία με τα αυθαίρετα κτίσματα που έχουν εντοπιστεί στη ζώνη αιγιαλού, ώστε να ξεκινήσουν οι κατεδαφίσεις. Εχουν υποβληθεί εκθέσεις από την Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, που αφορούν πάνω από 17.000 περιπτώσεις που έχουν χαρακτηριστεί τελεσίδικα «κατεδαφιστέες». Πηγή του υπουργείου μάς αποκάλυψε ότι μετά τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό, οι περιφέρειες σταμάτησαν να ασχολούνται με το θέμα, ενώ είναι πιθανόν να αχρηστευτούν και τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν!
2. Καλύπτονται, με το επίμαχο άρθρο 15, ακόμα και παρανομίες που έχουν γίνει «χωρίς να υφίσταται παραχώρηση της χρήσης», δηλαδή σε καταπατητές δημόσιας γης! Υπάρχει βεβαίως διάταξη που επιβάλει πριν τη νομιμοποίηση την έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Ωστόσο, για μεγάλης κλίμακας κτίρια ή εγκαταστάσεις παρέχεται πενταετής (!) περίοδος χάριτος για την έκδοση της σχετικής απόφασης.
3. Επιτρέπεται η επιχωμάτωση της παραλίας «για την εξυπηρέτηση όμορων επιχειρήσεων» και ειδικά αυτών που θα χαρακτηριστούν στρατηγικές επενδύσεις. Με άγνωστα κριτήρια προβλέπεται το μπάζωμα 5 τετραγωνικών για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη! Οι «φωστήρες» του νομοθετήματος παρέλειψαν πάντως να προβλέψουν συντελεστή και για… τραπεζοκαθίσματα. Στο ίδιο άρθρο (άρθρο 13) επιβλέπονται επιπλέον παραχωρήσεις θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου σε επιχειρήσεις, για να κατασκευάσουν πλωτές εξέδρες με επιφάνεια έως 150 τετραγωνικά και πάρκα αναψυχής έως 1.500 τετραγωνικά.
4. Καταργούνται στην ουσία οι ελάχιστες προβλέψεις που υπάρχουν σήμερα για ελεύθερες παραλίες χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες. Οι ζώνες πρόσβασης του κοινού μετατρέπονται σε… διαδρόμους, αφού το πλάτος τους μειώνεται στα 30 μέτρα, έναντι 100 μέτρων που ισχύουν σήμερα και θεωρούνται ανεπαρκείς για την εξυπηρέτηση των λουομένων.
5. Περιορίζεται το πλάτος της παραλίας από τα 100 στα 50 μέτρα, το οποίο στην πράξη μπορεί να είναι και μικρότερο, αφού μέσα σε αυτή τη στενή λωρίδα επιτρέπεται να διανοιχτούν δρόμοι για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Ειδικά στις παραλιακές περιοχές, που -στο παρελθόν και πιθανόν χωρίς την τήρηση των πολεοδομικών κανόνων- έχουν ενταχθεί στο σχέδιο, η γραμμή παραλίας τοποθετείται στα όρια του σχεδίου πόλης και στην πράξη μπορεί να μειωθεί σε λίγα μέτρα. Στα ιδιωτικά νησιά η χάραξη της γραμμής επαφίεται στην… καλή θέληση του ιδιοκτήτη τους.
6. Ετοιμάζεται «πάρτι» με τον λεγόμενο παλιό αιγιαλό, την έκταση της ξηράς που έχει προκύψει από τη μετατόπιση της γραμμής του αιγιαλού προς τη θάλασσα, λόγω φυσικών φαινομένων. Πρόκειται για γη που -σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία- ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου. Με τη νέα ρύθμιση (άρθρο 7) ανοίγει ο δρόμος για την κατοχύρωση δικαιωμάτων από ιδιώτες. Επιπλέον, καλύπτονται και γήπεδα που δεν είναι άρτια και οικοδομήσιμα και τα οποία προσαρτώνται σε όμορες ιδιοκτησίες, με αδιευκρίνιστες διαδικασίες και κατά παρέκκλιση των διατάξεων.
7. Ανατίθεται στο Κτηματολόγιο η χάραξη των γραμμών αιγιαλού και παραλίας. Αναφέρεται μάλιστα ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε ένα χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα έχει γίνει χάραξη μόνον στο 8% των ελληνικών ακτών, το μήκος των οποίων φτάνει τα 15.000 χλμ.
8. Χωρίζονται σε δύο «ταχύτητες» τα ποτάμια και λίμνες της χώρας, αφού σε λίγες περιπτώσεις προτείνεται να έχουν παρόχθια ζώνη προστασίας. Για τις φυσικές λίμνες τέθηκε, για άγνωστους λόγους, το όριο των 9.450 τετραγωνικών, με αποτέλεσμα να εξαιρείται ο βιότοπος του Καϊάφα με το «επιχείρημα» ότι έχει μικρότερη έκταση. Για τις τεχνητές λίμνες το όριο τοποθετείται στα 15.050 τετραγωνικά, παρ’ όλα αυτά εξαιρούνται οι λίμνες Θησαυρού και Πλαστήρα. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τις περιοχές NATURA, αλλά και για τους μικρούς παράκτιους νησιωτικούς βιότοπους, που προστατεύονται από την ισχύουσα νομοθεσία.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
Απαγόρευση και εκχώρηση χρήσης στον αιγιαλό
Δημόσιος και κοινόχρηστος είναι ο χαρακτήρας του αιγιαλού και της παραλίας, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 2971/2001, που θεωρεί ότι η κυριότητά τους ανήκει στο Δημόσιο, το οποίο οφείλει να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται. Ανάλογη ήταν η αντιμετώπιση και από τον νόμο του 1940, ενώ στον Αστικό Κώδικα αναφέρεται ότι οι δύο αυτές πολύτιμες ζώνες είναι «εκτός συναλλαγής». Επιτρέπεται βεβαίως η εκχώρηση της χρήσης για συγκεκριμένους λόγους και αυτό είναι ένα «παραθυράκι» που έχει επιτρέψει τις αθρόες καταπατήσεις ακτών, κυρίως σε τουριστικού ενδιαφέροντος περιοχές, όπως είναι η Ερμιονίδα.
«Ο αιγιαλός και η παραλία, παράκτια οικοσυστήματα, αποτελούν δημόσια κοινόχρηστα πράγματα ανήκοντα κατά κυριότητα και εξ αδιαιρέτου σε όλους μας και δεν πρέπει να παρεμποδίζεται η ακώλυτη και ελεύθερη απόλαυσή τους, που αποτελεί τον βασικό και κύριο από τη φύση προορισμό τους», έγραφε το 2007 ο τότε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δ. Παξινός, όταν το υπουργείο Οικονομικών είχε και πάλι επιχειρήσει το ξεπούλημα των παραθαλάσσιων ακινήτων του Δημοσίου. Στο άρθρο του, τόνιζε με έμφαση ότι οι δύο ζώνες αποτελούν «περιβαλλοντικά αγαθά» και ενστερνίζεται την πάγια θέση του ΣτΕ ότι αποτελούν μέρος της «δημόσιας κοινόχρηστης περιουσίας», η οποία «κατ’ εξαίρεση μπορεί να διατίθεται για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος» και για την κατασκευή ορισμένων έργων υποδομής.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου